SEVGİ
Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki
oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun
kaportasını
mahvettiğini görmüş. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline
çekiçle
vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye
götürmüş.
Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da
elinden bir
şey gelmemiş ve çocuğun iki elinin kalmış. Çocuk ameliyattan
çıkıp
gözlerini açtığında, bandajlı ellerini fark etmiş ve gayet masum
bir
ifadeyle, Babacığım, kamyonuna zarar verdiğim için çok
üzgünüm."demiş ve
sonra babasına şu soruyu sormuş: "Parmaklarım ne zaman
yeniden çıkacak?" Babası eve dönmüş ve hayatına son vermiş...
Birisi masaya süt döktüğünde ya da bir bebeğin ağladığını
işittiğinizde bu öyküyü hatırlayın. Çok sevdiğiniz birine
karşı sabrınızı
yitirdiğinizi anladığınızda, önce biraz düşünün. Kamyonlar
Onarılabilir, ama kırılan kemikler ve incinen duygular hiçbir
zaman
onarılamaz; genellikle kişiyle performansı arasındaki farkı
göremeyiz. İnsan hata yapar. Hepimiz hata yaparız. Fakat öfkeyle
ve
düşünmeden yapılan şeyler insanı sonsuza kadar rahatsız eder.
Harekete
geçmeden önce durun ve
düşünün. Sabırlı olun. Anlayış gösterin ve
sevin.
