Zamanın birinde çok samimi iki arkadaş varmış biri uyanık biride safça bir şey. Saf olanın güzel bir nişanlısı varmış. uyanık olan nişanlısını saftan istemiş safta biz dostuz nede olsa demiş yüreğine taş basıp kabul etmiş. Daha sonra uyanık oğlanın işleri kötüye gitmeye başlamış saf oğlandan borç istemiş saf oğlanda biz dostuz nede olsa diye neyi var neyi yok arkadaşına vermiş. Daha sonra saf oğlanın işleri kötüye gitmiş ve iflas etmiş. Saf oğlan arkadaşından kendisini işe almasını istemiş ama uyanık oğlan bunu kabul etmemiş ve birdaha da görüşmemişler.
Bir gün saf oğlan yolda giderken yaşlı bir dilenci görmüş adam evlat bir ekmek parası demiş saf oğlanda adamı evine götürmüş son ekmeğini de ona vermiş. Birkaç gün sonra evinin kapısını birileri çalmış . O dilencinin öldüğünü ve aslında çok zengin olduğunu tüm mirasını da ona bıraktığını söylemişler . saf oğlan o parayla yeni bir iş açmış tekrar hayatını yoluna koymuş .yine bir gün saf oğlanın kapısını yaşlı bir teyze çalmış evlat demiş kimim kimsem yok ,senide bir zamandır izliyorum seninde kimsen yok beni yanına alırsan karın tokluğuna her işini yaparım . saf oğlanda kabul etmiş teyzeyle beraber yaşamaya başlamışlar . bir gün teyze “evlat demiş senin yaşın geçiyor benim tanıdığım bir kız var onunla evlenmek istermisin ” saf oğlan kabul etmiş. düğün günü geldiğinde . Saf oğlan eski dostunada haber vermiş nede olsa biz dostuz onu affedebilirim demiş.
Düğünde almış eline mikrofonu olanları birbir anlatmış ve dostuna kızgın olmadığını söylemiş. Daha sonra dostu mikrofonu eline almış ve başlamış anlatmaya .
-ondan nişanlısını istedim çünkü kız çok kurnazdı ve anlaşamayacaklardı . daha sonra işlerim kötü gitti bana para verdi ve o iflas etti . benden kendisini işe almamı istedi almadım çünkü biz dosttuk ve ben dostumu yanımda çalıştıramazdım . o yolda rasladığı yaşlı adam babamdı onu ben gönderdim .evine gelen kadınsa annem . ve şuanda evlenmek üzere olduğı kızda ondan başkasına emanet edemeyecek kadar sevdiğim kızkardeşimdir. Çünkü biz dostuz